Kolonia Zandka w Zabrzu powstała dla pracowników pobliskiej Huty Donnersmarcka. Miało być ono wzorcowym osiedlem dla robotników. Nazwa Zandka wywodzi się od niemieckiej “Sandkolonie”, czyli Kolonia Na Piasku. Kompleks została zaprojektowana przez Arnolda Hartmanna, Heinricha Metzendorfa, Georga i Emila Zillamnów. Architekci projektując Zandkę nawiązywali do charakteru osiedli willowych, ważnym elementem była zieleń pomiędzy domami. Wszystkie ulice zostały obsadzone licznymi drzewami, szczególną uwagę zwracają platany przy ulicy Krakusa.

Zandka powstała  w latach 1903-1922. Osiedle składało się z dwóch części, od strony zachodniej, przy ulicy Stalmacha stały domy urzędnicze, a w części wschodniej, wzdłuż obecnej ulicy Krakusa powstały domy dla robotników. W sumie powstało około 40 domów w otwartej przestrzeni, oddzielonych od siebie podwórkami i ogródkami dla mieszkańców. W jednym domu mieściło się około dwunastu mieszkań. Każde posiadało kuchnię i dwa pokoje, a wspólne toalety znajdowały się na półpiętrach. 

Budynki wydają się być jednakowe na pierwszy rzut oka, ale kiedy spojrzymy bliżej każdy dom różni się od siebie kształtem bryły, czy dachu. Architekturę osiedla urozmaicają liczne dekoracje, ryzality i wykusze. Elewacje budynków to mix cegły, muru pruskiego i licznych zdobień.