Osiedle Ballestrema
Osiedle robotnicze w Rokitnicy, dzielnicy Zabrza było jednym z najnowocześniejszych kolonii patronackich w Europie na początku XX wieku. Kompleks został stworzony przez Hrabiego Franciszka von Ballestrema, jako odpowiedź na problemy mieszkaniowe pracowników jego kopalni węgla kamiennego Castellengo.
Trochę historii...
Projekt osiedla wykonał pochodzący z Berlina Hans von Poellnitz. Architekt nadał mu wiejski charakter, ale zespół miał przewyższać standardem inne kolonie robotnicze.
Osiedle powstało w trzech etapach z przerwami od 1905 roku do lat 30-tych. W sumie wybudowano ponad 60 domów. Kolonia ma charakterystyczny owalny kształt okalający go pasem zieleni. Główną część osiedla tworzy niska zabudowa dwurodzinnych domów z ogródkami od frontu. W kolonii możemy wyróżnić siedem różnych typów domów, które stylem nawiązywały do typowych chat na Górnym Śląsku. Mieszkania składały się z kuchni i jednego lub dwóch pokoi, a także łazienki z ubikacją.
Dla mieszkańców wybudowano przedszkole, szkołę, aptekę, sklepy, gospodę i łaźnię, a także dwa piekarnioki do własnoręcznego pieczenia chleba. Osiedle posiadało własną oczyszczalnie ścieków. Planowano doprowadzenie linii tramwajowej, a mieszkańcy mogli korzystać z ścieżek rowerowych już ponad sto lat temu.
W latach 1928-1929 postawiono na terenie osiedla cztery ,,stalowe domy'' przy ulicy Szafarczyka. W hucie Donnersmarcka wymyślono stawianie budynków w eksperymentalnej konstrukcji z prefabrykowanych stalowych płyt. Dzięki temu mała grupa robotników w zaledwie miesiąc mogła postawić dom. .
