Chropaczów
Wraz z rozwojem kopalni Schlesien od 1884 roku zaczęto inwestować w budownictwo patronackie. W II połowie XIX wieku wielu robotników mieszkało na terenie zakładów przemysłowych, w kanałach, kotłowniach i lepiankach. W Chropaczowie przy ulicy Średniej wybudowane zostały familoki, wcześniej był to obszar dworski, stąd też pochodzi potoczna nazwa osiedla - Guzbycyrk. Mieszkania miały oświetlenie elektryczne, a woda była podpięta do budynku, ale nie do wszystkich mieszkań. Domy robotnicze grały w filmie „Sól ziemi czarnej” Kazimierza Kutza.
Trochę historii...
W 1883 roku pola górnicze „Gabor”, „Jung Detlev” i „Excellenz” zostały połączone w Konsorcjum Schlesien. W 1909 roku nadano kopalni nazwę Schlesiengrube, a nazwano tak również samą miejscowość. Pierwotnie zadaniem zakładu było zaopatrywanie Huty Cynku Guidotto, a później przeznaczała większość urobku na zbyt. Największy wydobycie miała przed wybuchem I wojny światowej, zatrudniała wówczas ponad dwa tysiące pracowników. Od 1922 roku przemianowano ją na kopalnie „Śląsk”.
Od 1957 należała do Katowickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego, w tamtych czasach rozpoczęto prace wydobywcze z filara ochronnego pod Chropaczowem. W 1967 roku „Śląsk” został połączony z kopalnią „Matylda” w Lipinach. W 1974, po 90 latach od pierwszego urobku zakończono wydobycie w kopalni.
Źródło:
Chropaczów: zarys dziejów osady, gminy, dzielnicy, Marian Piegza, 2007
