Ostrowy Górnicze, zwane dawniej Niemcami już w pierwszej połowie XIX wieku stały się osadą przemysłową, ale to na przełomie stuleci powstała tu kolonia robotnicza z charakterystycznymi zabudowaniami. Prawdopodobnie pierwotna nazwa wywodzi się od pierwszych osadników, którzy przybyli tu z Niemiec.

W 1814 powstała tu pierwsza kopalnia Feliks, która spłonęła po kilku latach, także kolejna powstała w pobliżu uległa pożarowi. Dopiero przejęte w 1874 roku nieczynne kopalnie i pola górnicza zaczęły się rozwijać dzięki inwestycją nowego inwestora - Warszawskiego Towarzystwa Kopalń Węgla i Zakładów Hutniczych. To oni stworzyli kolonie dla swoich pracowników, powstało kilkanaście domów mieszkalnych dla urzędników i robotników wzdłuż ulicy Gałczyńskiego, szkołę, ochronkę, gospodę i bibliotekę publiczną. W 1892 roku wybudowano szpital na 25 łóżek, ogrodzony i otoczony parkiem. Najciekawszym i największym obiektem tego zespołu jest stylowa gospoda, zwana również klubem lub domem ludowym, wybudowana w 1903 r. według projektu znanych architektów warszawskich, Franciszka Lillpopa i Kazimierza Jankowskiego.